Micky Hoogendijk knijpt af en toe in haar eigen arm of haar foto’s wel echt naast het werk van Damien Hirst hangen, en of ze in april wel echt een grote overzichtstentoonstelling heeft in Museum Jan van der Togt en in het Amstel Hotel te zien is. “Ik ben er ontzettend dankbaar voor en sta dan echt te dansen, zo bijzonder vind ik het.”
Het wordt de eerste, grote expositie van Heleen van Ketwich Verschuur, sinds maart 2016 de nieuwe directeur van Museum Jan van der Togt. “Ja, dat vertelde ze mij, toen we door het museum liepen. Dat had ik niet verwacht. Ik slikte even maar zei meteen ja toen ze mij hiervoor vroeg!”
Museum Jan van der Togt is namelijk toch al een bijzondere plek voor Micky. “Een expositie over het werk van mijn toen al lang overleden tweede vader Roelof Frankot, was een van de laatste wensen van mijn moeder. Jan Verschoor (tot maart 2016 25 jaar lang directeur van het museum-eh) vond dat een leuk idee en de expositie was te zien in 2007 en werd geopend door Cees Dam. Dat was een fijn moment. Het museum voelt als familie.”
Foto-expo Micky Hoogendijk
En vanaf 14 april hangt Micky er zelf, als in vier zalen van het museum foto’s van haar te zien zijn. “Ik vind het eervol. En als je mijn moeder kende, zou je zeggen: ze wist het.” Het was haar moeder die vlak voor haar dood aan Micky een camera gaf. “Toen ik vervolgens met Adam (Curry-eh) in San Francisco ging wonen, liep ik iedere dag de stad in en maakte ik foto’s. Lex Harding zei toen tegen mij: je hebt talent, daar moet je meer mee doen.”
Na San Francisco voor Los Angeles verruild te hebben en bevriende acteurs te hebben gefotografeerd, verhuisde ze naar Austin, in Texas. “Ik kwam in een winkel een meisje tegen en was zo gefascineerd door haar uiterlijk, dat ik vroeg of ik haar mocht fotograferen. Dat is uiteindelijk ‘Ode to Damien’ geworden.” De foto werd meteen opgepikt door een galerie en was vervolgens te zien op een kunstbeurs in Los Angeles, waar het naast werk van Damien Hirst zelf hing. De beeldend kunstenaar is vooral bekend van de schedel met diamanten.
Professioneel fotograaf
“Daarna was mijn werk te zien op een kunstbeurs in Washington DC en werd voor het eerst een foto van mij verkocht! Toen viel bij mij wel het kwartje. Volgens mij mag ik dit doen, dacht ik. Toen ben ik fotograferen serieus gaan nemen.” Dat was vier jaar geleden en inmiddels heeft Micky geëxposeerd in Austin, Bogota, Houston, Istanbul, Keulen, Los Angeles, Mexico City, Santa Fe, Tokyo en Washington. In Nederland presenteerde Eduard Planting Gallery haar werk op kunstbeurzen als de KunstRAI, PAN Amsterdam, REALISME en Rotterdam Contemporary Art Fair.
In samenwerking met de Nederlandse ambassade in Mexico heeft ze foto’s tentoongesteld in Mexico-City en gaat haar werk dit jaar als een Hollands exportproduct naar verschillende landen in Zuid-Amerika. “Weet je, het wordt niet iedereen gegund. Die exposities geven mij een heerlijk gevoel.”
Fotografie is kunst
Dat haar tweede vader, Roelof Frankot, fotografeerde en schilderde, is volgens Micky wel een directe invloed. “Ik leefde vanaf mijn achtste wel in een groot huis vol met kunst en sliep in zijn atelier. Dat vond ik fantastisch. Mijn opa was kunsthandelaar en ik heb nog zijn boeken staan die van oudheid zo’n beetje uit elkaar vallen. Met Rob (Scholte, beeldend kunstenaar en Micky’s eerste man-eh) keek ik in die boeken altijd plaatjes in bed. Ik was altijd omringd door kunst.”
Later volgde een acteercarrière, in Nederland en daarna in de VS, en deed ze veel aan method acting. “Dromen en hoe ze jou leiden, eigenlijk de ideeën van Carl Jung, die vormen de basis van deze manier van acteren. Ik ben een enorme empaat en mijn onderbewuste leidt mij. Ik kan iemand op straat tegenkomen en zo’n iemand zit dan in mijn systeem. Ik schrijf ook van alles wat ik meemaak op, iedere dag, dat maakt mij leeg. Het schrijven is ook een deurtje naar mijn werk. De lens is zeg maar mijn onderbewuste.”
Intuïtie
Intuïtie speelt een grote rol in haar werk, al zien de foto’s van Micky er heel gestileerd uit. “Ik heb niet van tevoren in mijn hoofd welke foto ik wil maken, enkel droombeelden. Natuurlijk heb ik nagedacht over het model, de styling en zo, maar tijdens de fotoshoot en het spelen op de computer ontstaat een verhaal, heel intuïtief. Dat is ook de overeenkomst tussen fotograferen en acteren, storytelling.”
Leven in de VS is in verschillende opzichten echt anders, vertelt ze. “In gezelschap lach ik altijd het hardst in Nederland. Zelfspot kennen ze niet in de VS. Maar je realiseert je vooral dat vrijheid het grootste goed is. Vrijheid van religie, van huidskleur, om te kunnen staan voor wie je bent. Ik ben heel nieuwsgierig naar mensen die anders zijn.” Het komt allemaal terug in haar series over androgynie en over het huwelijk, en haar foto’s waarin een donkere huidskleur centraal staat.
Iconische portretten
De foto’s – het lijken vaak eerder schilderijen – omschrijft Micky zelf als ‘iconische portretten’. “Mensen op de foto kijken je recht en strak aan. Typerend is ook het natuurlicht, de reflectie in de ogen, je ziet mij altijd. Mijn foto’s zijn niet schattig, eerder donker. De onderwerpen zijn beladen, maar dan wel gevangen in een mooi plaatje.”
Verstilling en kwetsbaarheid zijn andere kernmerken in haar werk. “Wil je een portret van iemand maken, dan moet je wel de diepte ingaan. En dat gebeurt al heel snel als je iemand naakt fotografeert bijvoorbeeld. Het fascinerende is natuurlijk dat je door dat portret van die ander, ook naar jezelf kijkt, je maakt als het ware ook een zelfportret.”
“Mensen zeggen over mijn werk dat ze meteen herkennen dat het van mij is. Ik vind het grootste cadeau wat een ander er in ziet. Mijn werk mag ook meerdere betekenissen hebben, daar leer ik van.”
‘Through the Eyes of Others’
Samen met Jan Verschoor heeft Micky de overzichtstentoonstelling ‘Through the Eyes of Others’ in Museum Jan van der Togt ingericht. “Ik wilde het zelf eigenlijk op thema rangschikken, maar Jan had alle foto’s juist door elkaar heen op de grond gelegd, zodat de portretten als het ware met elkaar kunnen communiceren. Dat werkt heel goed.”
Naast netgenoemde series is er ook nieuw werk te zien, dat ten tijde van het interview nog niet afgerond is. “Nadat mijn eerste foto verkocht was, dacht ik: dat is een toevalstreffer. Als het je daarna weer gebeurt, denk je: dat is me toch weer gelukt. Nu heb ik steeds het gevoel van onzekerheid en tegelijkertijd dat het me wel gaat lukken. Ergens ben ik nog steeds dat kind van acht jaar dat naar de grote wereld kijkt. Die energie die dat geeft vind ik heerlijk.”
De overzichtstentoonstelling ‘Through the Eyes of Others’ is te zien van 14 april tot 9 juli in Museum Jan van der Togt
Dorpsstraat 50
Amstelveen
T 020 641 57 54
Openingstijden:
Dinsdag t/m zondag van 11.00 – 17.00 uur
Foto’s van Micky Hoogendijk zijn vanaf 6 april drie maanden lang in het Amstel Hotel te zien. De foto’s hangen in de A bar en restaurant La Rive.
Amstel Hotel
Professor Tulpplein 1
Amsterdam